داستانی عاشقانه از لیلی و مجنون *** حتما مطالعه نمائید

فنای عشق

چون عاشق معشوق را بیند اضطرابی در وی پیدا شود ، زیرا که هستی او عاریتی ست و روی در قبلة نیستی دارد . وجود او در وجد مضطرب شود تا با حقیقت کار نشیند ، و هنوز تمام پخته نیست ، چون تمام پخته شود و در التقا از خود غایب شود ، زیرا که چون عاشق پخته شد در عشق و عشق نهاد او را بگشاد ، چون طلایة وصال پیدا شود وجود او رخت  بربندد به قدر پختگی او در کار .

آورده اند که اهل قبیلة مجنون گرد آمدند و به قوم لیلی گفتند : « این مرد از عشق هلاک خواهد شد ، چه زیان دارد اگر یکبار دستوری باشد تا او لیلی را بیند ؟ »
گفتند : « ما را از این معنی هیچ بُخلی نیست ، ولیکن مجنون خود تاب دیدار او ندارد . »
مجنون را بیاوردند و درِ خِرگاه لیلی برگرفتند . هنوز سایة لیلی پیدا نگشته بود که مجنون را مجنوز دربایست گفتن . برخاک درپست شد . گفتند :« ما گفتیم که او طاقت دیدار او ندارد .» اینجا بُوَد که با خاک سر کوی او کاری دارد .

               گر می ندهد هجر به وصلت بارم              با خاک سر کوی تو کاری دارم

زیرا که از قوت تواند خورد در هستی علم ، امّا از حقیقت وصال قوت نتواند خورد که اوثی او بنماند .

نکته ==========>

عزیزان خواننده اگر در فهم و درک منثورات بکار رفته و نیز لغات و کلمات مشکل ، به فارسی روان عاجز می باشند ، بنده را در قسمت نظرات مطلع فرمایند تا معنی این داستان را به فارسی سلیس قرار دهم .